Η παχυσαρκία επηρεάζει το 13 έως 32 τοις εκατό του πληθυσμού, σύμφωνα με μια έκθεση του 2007 με τίτλο "Επιδημιολογικές ανασκοπήσεις". Έτσι, πολλοί άνθρωποι παραμένουν σε κίνδυνο για μακροπρόθεσμες συνέπειες όπως καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι χειρουργικές θεραπείες για την παχυσαρκία μπορεί να είναι αποτελεσματικές αλλά μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες. Αυτές οι θεραπείες αλλάζουν τη χημεία του σώματος, υποδεικνύοντας ότι οι ενέσεις ορμονών μπορούν να παράγουν συγκρίσιμα αποτελέσματα. Τέτοιες φυσικές θεραπείες μπορεί να αποτελέσουν ασφαλέστερη εναλλακτική λύση για άτομα που θέλουν να χάσουν βάρος.
Ένα πείραμα του 1999 που περιγράφεται στο περιοδικό «Journal of the American Medical Association» ή «JAMA», εξέτασε αυτή την υπόθεση σε παχύσαρκους άνδρες και γυναίκες. Οι συμμετέχοντες αυτοέντιζαν είτε λεπτίνη είτε εικονικό φάρμακο κάθε πρωί για τέσσερις εβδομάδες. Αυτές οι ενέσεις οδήγησαν σε απώλεια βάρους σε όλα τα άτομα. Το πιο σημαντικό, οι ασθενείς δεν εμφάνισαν άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες εκτός από ελαφρά τραύματα στο σημείο της ένεσης.
Ακτινωτός νευροτροφικός παράγοντας
Η ουσία ακτινωτός νευροτροφικός παράγοντας προκαλεί την παραγωγή της ωχρινοτρόπου ορμόνης και της προλακτίνης. Αυτές οι τρεις ορμόνες διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην αναπαραγωγή των γυναικών. Μπορούν επίσης να ρυθμίσουν τις αλλαγές στο σωματικό βάρος που σχετίζονται με τον εμμηνορροϊκό κύκλο. Ένα έγγραφο του 2003 στο «JAMA» εξέτασε την επίδραση του ακτινωτού νευροτροφικού παράγοντα στο σωματικό βάρος. Οι επιστήμονες έκαναν έγχυση παχύσαρκων ενηλίκων είτε με ακτινωτό νευροτροφικό παράγοντα είτε με εικονικό φάρμακο καθημερινά για 12 εβδομάδες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πρόσληψη ορμονών προκάλεσε απώλεια βάρους σε σχέση με το εικονικό φάρμακο. Πολλοί ασθενείς, ωστόσο, παρουσίασαν παρενέργειες. Ωστόσο, οι περισσότερες από αυτές τις αντιδράσεις προκλήθηκαν από την ένεση και όχι από την ορμόνη.
Ορμόνη απελευθέρωσης θυρεοειδούς
Η ιατρική βιβλιογραφία έχει αποκαλύψει άλλες ορμόνες που μπορεί να βοηθήσουν τους ανθρώπους να χάσουν βάρος. Αυτές οι πειραματικές θεραπείες δεν έχουν δοκιμαστεί σε ανθρώπους, αλλά η δοκιμή σε ζωικά μοντέλα έχει δείξει υπόσχεση. Μια αναφορά του 2010 στην "Current Aging Science" αξιολόγησε την επίδραση της ορμόνης απελευθέρωσης του θυρεοειδούς. Οι ερευνητές έδωσαν τρωκτικά είτε αυτή την ορμόνη είτε το εικονικό φάρμακο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα ποντίκια που έλαβαν ορμόνη απελευθέρωσης θυρεοειδούς παρουσίασαν απώλεια βάρους και κατανομή λιπών.Η θεραπεία δεν προκάλεσε ανεπιθύμητα συμβάντα στα ζώα.
Exendin-4